Η μείζων ανθρωπολογική/εθνολογική (αλλά και "μελλοντολογική"!) σημασία των gamelan χορών του Μπαλί στην Ινδονησία είναι κάτι που διαφεύγει κατά πολύ από την μέση αντίληψη της δυτικής κουλτούρας, στο βαθμό που η τελευταία αδυνατεί τις περισσότερες φορές να δει σε αυτούς κάτι πέρα από ένα "παραδείσιο", προ-ταξικό παρελθόν της ανθρωπότητας, μοίρα του οποίου δεν είναι παρά να αποβαίνει μια απλή τουριστική αττρακσιόν σε συνθήκες παρόντος (προσωπικά δεν θα έβρισκα τίποτε κακό σε αυτό, αλλά φυσικά και τίποτε δεν θα μπορούσε να "εξαντληθεί" εκεί).
Βλέπει δηλαδή στους χορούς του Μπαλί πάντα ένα "παρελθόν", πάντα κάτι που υπενθυμίζεται και κοινοποιείται προς εμάς από πολύ πίσω στον χρόνο, και αυτό είναι σφάλμα μεγίστης σημασίας, τη στιγμή που ένα "μέλλον" στους χορούς του Μπαλί είναι κάτι περισσότερο από ευδιάκριτο.
Δεν θέλω να γράψω περισσότερα αυτή τη στιγμή, ήδη αυτόν τον καιρό καταπιάνομαι με μια δοκιμιακή-ποιητική εργασία πάνω στην gamelan κουλτούρα και τους χορούς των νήσων Μπαλί και Ιάβα (μιας και είμαι συστηματικά ασχολούμενος από ερευνητική/θεωρητική άποψη επί χρόνια), τόσον από συνολική άποψη όσον και από ειδικότερη, από την άποψη δηλαδή μιας θέσης που θα έχουν στο μέλλον, σε μια κατ' ευχήν πολύ πιο ενδιαφέρουσα "κατάσταση πραγμάτων" στον κόσμο.
Περιορίζομαι, λοιπόν, προς το παρόν, σε μια πρώτη "γεύση"-δείγμα ενός κειμένου που θα παρουσιαστεί στο παρόν ιστολόγιο εν καιρώ.
Πρόκειται για "pendet" χορό: χορό καλωσορίσματος των επισκεπτών-θεατών μιας παράστασης, χορό ακόμα "εξαγνισμού" και "καθαρισμού" του θεατρικού χώρου, αλλά επίσης, -και σε ένα από τα ωραιότερα στιγμιότυπα του χορού-, κάλεσμα προς τα "πνεύματα" για να έλθουν να παρακολουθήσουν την παράσταση (...χωρίς εισιτήριο φυσικά!).
Μπορείτε να δείτε τον χορό στο βίντεο που παρατίθεται άνω.
