Άκουγα αυτές τις ημέρες ξανά, και εντελώς τυχαία, τα έργα του μεγάλου Γερμανού συνθέτη της ηλεκτρονικής μουσικής Herbert Eimert (1897 - 1972) και ομολογώ ότι μαγεύτηκα.
Παραμένει πάντα εντυπωσιακό τελικά το πόση μεγάλη αξία και δύναμη υπάρχουν στα έργα των συνθετών της πρώιμης ηλεκτρονικής μουσικής του 20ού αιώνα που προήλθε από την κλασσική μουσική. Ένα δυναμικό που όπως και να έχει οι κατοπινότερες γενεές δεν είναι σίγουρο ότι εκμεταλλεύθηκαν πλήρως...
Η καθαρή ηλεκτρονική μουσική (και όχι σε προσμίξεις με ορχήστρα ή άλλα όργανα) φαντάζει κάπως σαν να έχει παραμεληθεί από τους συνθέτες από τα χρόνια της δεκαετίας του 80 και μετά, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς κάποιους φανατικούς πιστούς, και ακόμα, κάποιους παντελώς αναπάντεχους μαθητές που μπορεί να συναντήσει αίφνης στην πιο ποιοτική electro-pop, όπως λόγου χάριν, το κορυφαίο γκρουπ των Kraftwerk.
Ο Herbert Eimert δημιουργεί κατά βάση κολλάζ ήχων εξαντλώντας τις δυνατότητες τόσο των ηλεκτρονικών πηγών (πρώιμα synthesizers εκείνων των εποχών) όσο και της μαγνητοταινίας. Τα "Klangstudie" I και II του είναι εξαίρετα ηχητικά ποιήματα πάνω στην περιοδική ανακύκλωση των ήχων επί ενός θέματος που ανελίσσεται ως σπείρα προς κάτι το οργανωμένα χαοτικό...αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι.
Κορυφαία επίσης τα έργα του "Etüde über Tongemische" (1954),"Zu Ehren von Igor Strawinsky" (1962), "Sechs Studien" (1962), και βέβαια, εκείνο το απίστευτο αριστούργημα που φέρει τον τίτλο "Epitaph für Aikichi Kuboyama" (1960-62) γραμμένο για έναν Ιάπωνα τηλεγραφητή σε αλιευτικό πλοίο, θύμα της ραδιενέργειας που ξεχύθηκε στην ατμόσφαιρα κατά τις αμερικανικές πυρηνικές δοκιμές στα νησιά Μπικίνι του Ειρηνικού Ωκεανού, το έτος 1954.
Το έργο είναι συγκλονιστικό, πρόκειται ασφαλώς για ένα από τα σημαντικότερα της ηλεκτρονικής μουσικής του 20ού αιώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ακόμα πως ο Herbert Eimert ήταν ο πρώτος διευθυντής του θρυλικού Studio για την ηλεκτρονική μουσική της Κολωνίας, μέχρι το 1962, οπότε και τον διαδέχθηκε ο Karlheinz Stockhausen, με τον οποίον εξέδιδαν μαζί και το μουσικό περιοδικό "Die Reihe".
Από το player δεξιά, μπορείτε να απολαύσετε την μαγεία του trautonium μέσα από την σύνθεση του Eimert, "Klangstudie II".
Παραμένει πάντα εντυπωσιακό τελικά το πόση μεγάλη αξία και δύναμη υπάρχουν στα έργα των συνθετών της πρώιμης ηλεκτρονικής μουσικής του 20ού αιώνα που προήλθε από την κλασσική μουσική. Ένα δυναμικό που όπως και να έχει οι κατοπινότερες γενεές δεν είναι σίγουρο ότι εκμεταλλεύθηκαν πλήρως...
Η καθαρή ηλεκτρονική μουσική (και όχι σε προσμίξεις με ορχήστρα ή άλλα όργανα) φαντάζει κάπως σαν να έχει παραμεληθεί από τους συνθέτες από τα χρόνια της δεκαετίας του 80 και μετά, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς κάποιους φανατικούς πιστούς, και ακόμα, κάποιους παντελώς αναπάντεχους μαθητές που μπορεί να συναντήσει αίφνης στην πιο ποιοτική electro-pop, όπως λόγου χάριν, το κορυφαίο γκρουπ των Kraftwerk.
Ο Herbert Eimert δημιουργεί κατά βάση κολλάζ ήχων εξαντλώντας τις δυνατότητες τόσο των ηλεκτρονικών πηγών (πρώιμα synthesizers εκείνων των εποχών) όσο και της μαγνητοταινίας. Τα "Klangstudie" I και II του είναι εξαίρετα ηχητικά ποιήματα πάνω στην περιοδική ανακύκλωση των ήχων επί ενός θέματος που ανελίσσεται ως σπείρα προς κάτι το οργανωμένα χαοτικό...αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι.
Κορυφαία επίσης τα έργα του "Etüde über Tongemische" (1954),"Zu Ehren von Igor Strawinsky" (1962), "Sechs Studien" (1962), και βέβαια, εκείνο το απίστευτο αριστούργημα που φέρει τον τίτλο "Epitaph für Aikichi Kuboyama" (1960-62) γραμμένο για έναν Ιάπωνα τηλεγραφητή σε αλιευτικό πλοίο, θύμα της ραδιενέργειας που ξεχύθηκε στην ατμόσφαιρα κατά τις αμερικανικές πυρηνικές δοκιμές στα νησιά Μπικίνι του Ειρηνικού Ωκεανού, το έτος 1954.
Το έργο είναι συγκλονιστικό, πρόκειται ασφαλώς για ένα από τα σημαντικότερα της ηλεκτρονικής μουσικής του 20ού αιώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ακόμα πως ο Herbert Eimert ήταν ο πρώτος διευθυντής του θρυλικού Studio για την ηλεκτρονική μουσική της Κολωνίας, μέχρι το 1962, οπότε και τον διαδέχθηκε ο Karlheinz Stockhausen, με τον οποίον εξέδιδαν μαζί και το μουσικό περιοδικό "Die Reihe".
Από το player δεξιά, μπορείτε να απολαύσετε την μαγεία του trautonium μέσα από την σύνθεση του Eimert, "Klangstudie II".