Το παραπάνω βίντεο αναδημοσιεύεται από το μπλογκ "Ελευθερία ή Τίποτα". Πρόκειται για μια συζήτηση που είχε ο φίλος Σάββας Μιχαήλ με τον ιστολόγο "Ελευθεριακό" σχετικά με τον ποιητή Νίκο Καρούζο.
Θα έλεγα το εξής: αυτό ήταν πραγματικά ο Νίκος Καρούζος, έτσι όπως τον θυμάται αλλά και στοχάζεται επ' αυτού ο Σάββας Μιχαήλ.
Ο Σάββας Μιχαήλ (γεν. το 1947) είναι ένας από τους σημαντικότερους μαρξιστές διανοούμενους της εποχής μας, τόσον σε εγχώριο, όσον και σε διεθνές επίπεδο, με μεγάλη φιλοσοφική κατάρτιση και παιδεία, και έχοντας συγγράψει πολλά δοκιμιακά έργα για τον Τρότσκι, τον Σολωμό, τον Χέγκελ, τον Εμπειρίκο κ.ά. αλλά και επί διαφόρων κρισίμων ζητημάτων ζωής, πολιτικής και πνεύματος.
Αναπάντεχη διανοητική λιακάδα λοιπόν αυτό το βίντεο σε μια πολύ σκοτεινή και βρώμικη εποχή, όπου εκτός των άλλων συμπτωμάτων παρακμής και σήψης και στην κουλτούρα, έχουμε και την (υποσυνείδητα ή και συνειδητά) χλευαζόμενη αγιογραφοποίηση ποιητών όπως ο Καρούζος, από ανθρώπους που συνήθως δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα.
Προσωπικά γνώρισα τον Καρούζο το έτος 1987, όταν ήμουν 23 ετών, και κάναμε τακτική παρέα -κάποτε δε σε σχεδόν καθημερινή βάση- μέχρι τον θάνατό του.
Ήμουν τότε μέλος του τροτσκιστικού κόμματος-ΕΕΚ στο οποίο όμως παρέμεινα μόνο μέχρι το 1990, όχι επειδή είχα "πολιτικές" διαφωνίες, αλλά επειδή είχα παύσει πλέον να είμαι αυτό που λέμε "υλιστής" σε φιλοσοφική βάση.
Από τότε, φυσικά, διατήρησα έως σήμερα αρκετές εκλεκτές φιλίες από τον χώρο αυτόν.
Ένα βράδυ πέρασα από το σπίτι όπου έμενε ο ποιητής για να πάω αυτόν και την σύντροφό του, την ζωγράφο Εύα Μπέη, σε ένα φεστιβάλ τροτσκισμού. Απίστευτα όμορφες συζητήσεις και ένα μοναδικό πνευματικό κλίμα γεννήθηκαν από αυτή την "συνάντηση".
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ ιδιαίτερα επ' αυτού τώρα (άλλη φορά), όμως θα έλεγα ένα πράγμα:
υπήρχε τότε πραγματική κουλτούρα στην Ελλάδα.
Σήμερα έχουν απομείνει, κατά μείζονα λόγο, μια κενότητα, μια ματαιοδοξία, ένα αδιέξοδο σκέψης, πάνω απ' όλα όμως, μια πολύ χαμηλή ανθρώπινη ποιότητα.
