Είμαι λάτρης της μουσικής του Ραχμάνινοφ και προσωπικά τα πιάνο κονσέρτα του δεν θα τα συνέκρινα με άλλα παρά μόνον με εκείνα του Beethoven ή του Brahms.
Αυτή η μείξη ακραίου ερωτικού πάθους και υπαρξιακού τυχοδιωκτισμού μέσα σε ένα ασυμβίβαστο ύστερο ρομαντικό πλαίσιο του 20ού αιώνα, είναι που κάνουν την μουσική του τόσο μοναδική στα μάτια μου (στα αυτιά μου μάλλον).
Στο πρώτο βίντεο μπορείτε να ακούσετε το Piano Concerto No.3 του συνθέτη να το ερμηνεύει ο ίδιος σε ηχογράφηση του 1939 -1940 με τον Eugene Ormandy να διευθύνει την Philadelphia Orchestra ενώ στο βίντεο που ακολουθεί κατωτέρω, μπορείτε να ακούσετε το ίδιο κονσέρτο σε εκτέλεση του μεγάλου πιανίστα και στενού φίλου του συνθέτη, Vladimir Horowitz και με τον Fritz Reiner να διευθύνει την RCA Victor Symphony Orchestra κατά το έτος 1951.
Κορυφαίες εκτελέσεις και οι δύο σίγουρα, όμως έχω την εντύπωση πως εκείνη του Horowitz είναι ανεπανάληπτη.
