Η αγαπημένη μου μουσική, μετά την κλασσική, είναι κάθε μουσική που προέρχεται από τις κουλτούρες των λαών του κόσμου.
Το συγκεκριμένο τραγούδι από την Μογγολία, πολύ παλαιών καταβολών, είναι πανέμορφο, και παρόλο που εκφέρεται σε μια κάπως "ποπ" μορφή (ποιοτική όμως και όχι αγοραία), κατορθώνει να γοητεύει και να εκπλήσσει με ανεπανάληπτο τρόπο τους ακροατές .
Κάτι σημαντικό: προσέξτε τις χορευτικές κινήσεις της τραγουδίστριας κατά τα πρώτα δύο λεπτά και θα κατανοήσετε γιατί η ασιατική κουλτούρα σε αυτές τις περιοχές είναι πολύ ιδιαίτερη: καθαρά κινήσεις μιας κοσμικής κούκλας (και όχι μόνον επειδή προφανώς είναι "κούκλα" η ίδια), σαν ένα πολύφωτο των θεών επί γης,
η αδιόρατη, άκρως μυστηριακή ύφανση των γήινων πεπρωμένων, ένα όραμα που η Ασία θα το καταλάβει από νωρίς, ανεξάρτητα από το αν τελικά "υποτάχθηκε" σε αυτόν τον κοσμικό χορό και απέφυγε την οδυνηρή εωσφορική "ώθηση" της Δύσης προς ένα πάση θυσία αυτοχειραφετούμενο "υποκείμενο" της Ιστορίας.
