Τι είναι λοιπόν η μουσική του Rachmaninoff;
Δεν είναι τίποτε άλλο από μια έντονη συνομιλία στο ημίφως της εποχής, τα αραιά οχήματα στους δρόμους, ένα μόνον σύννεφο που διακρίνεται στον ορίζοντα ωσεί μυστηριακό τέμπλο του Λόγου, η αγκαλιά της αγαπημένης στην έρημη λεωφόρο μετά την βροχή, ένα παλτό αφημένο στην άκρη της νυχτερινής αίθουσας, και ένα τραίνο που αναχωρεί ξαφνικά για την ενδοχώρα του χρόνου.
Ο Rachmaninoff είχε το χάρισμα να μετασχηματίζει συνθετικά την διαδοχή των δευτερολέπτων σε φωτεινή μαγεία έρωτα, νοσταλγίας και προσμονής. Ίσως ο πιο μεγαλοφυής ρομαντικός συνθέτης της πολύ ύστερης ρομαντικής περιόδου, όταν ο 20ός αιώνας από μουσική άποψη είχε αρχίσει ήδη να παίρνει άλλες κατευθύνσεις.
Το Τρίτο Κονσέρτο για πιάνο, είναι αρκετά "δύσκολο" από τεχνική άποψη και απαιτεί ερμηνευτές με θαυμαστό αυτοέλεγχο αλλά και με ορμητικό πάθος επί των πλήκτρων. Τα δύο αυτά στοιχεία, άλλωστε, στην ίδια την σύνθεση του κονσέρτου μας έδωσαν ένα αριστούργημα που ποτέ δεν έλειψε από τις αίθουσες συναυλιών, ερμηνευόμενο μάλιστα κατά καιρούς από κορυφαίους σολίστ, όπως ο Horowitz, ο Gilels, o Van Cliburn, η Argerich κ. ά.
Η συγκεκριμένη ερμηνεία από την Γεωργιανή σολίστ Khatia Buniatishvili που ζει εδώ και χρόνια στην Γερμανία, και με μαέστρο τον Neeme Järvi που διευθύνει την Verbier Festival Orchestra, είναι πάρα πολύ αξιόλογη και σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες που μπορεί να ακούσει κανείς στις πλέον σύγχρονες εκτελέσεις του έργου.
