MILTON BABBITT: Philomel (1964)

Ένα από τα σημαντικότερα έργα της ηλεκτροακουστικής μουσικής του 20ού αιώνα, σύνθεση του μεγάλου Αμερικανού συνθέτη Milton Babbitt (1916-2011) σε performance της σοπράνο Tony Arnold.

Γνήσιο δημιούργημα της Μέκκας της αμερικανικής ηλεκτρονικής μουσικής, ήτοι του Columbia-Princeton Electronic Music Center, το έργο επεκτείνει την δωδεκατονική τεχνική στον κόσμο των συνθετικών ήχων μέσα από την, συνήθως, ιδιότροπη και γοητευτική έμπνευση του Babbitt, τέτοια, που τον κατέστησε άλλωστε από νωρίς έναν μύθο της αμερικανικής πρωτοπορείας.

HORAŢIU RĂDULESCU: Mια μεγάλη μορφή της Avant-garde

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αναφερθεί κάποιος με συνοπτικό τρόπο στο έργο του κορυφαίου Γαλλο-ρουμάνου συνθέτη Horaţiu Rădulescu (1942 - 2008).
Τολμώ να πω ότι το σύνολο (εντυπωσιακότατο) έργο του στέκεται στο ύψος του έργου ενός Karlheinz Stockhausen, όσο και αν αυτό μπορεί να ακουστεί κάπως προκλητικό στα αυτιά των πιστών fans του δεύτερου.

Βέβαια ο Stockhausen υπήρξε αναμφίβολα μια ανεπανάληπτη "κοσμογονία" στον χώρο της πιο σύγχρονης μουσικής του 20ού αιώνα. Εδώ, ωστόσο στην περίπτωση του Rădulescu, έχουμε πρωτίστως την αίσθηση, πως μια πολύ ιδιαίτερη τεχνική (spectral technique) κατορθώνει να ξεφύγει από τους κύκλους ορισμένων πρωτοπόρων και να αποκτήσει διαστάσεις παγκοσμιότητας. Ο Ρουμάνος συνθέτης, κατά τη γνώμη μου, είναι ο πρώτος που επέδωσε πραγματικά τον ρόλο μιας "μουσικής του μέλλοντος" στην spectral musique.

Ο Horaţiu Rădulescu γεννήθηκε στο Βουκουρέστι, όπου και σπούδασε, βιολί με την Nina Alexandrescu (μαθήτρια του μεγάλου Enescu, στο έργο του οποίου, εγώ προσωπικά έχω μεγάλη αδυναμία), και ύστερα, σύνθεση στην Μουσική Ακαδημία του Βουκουρεστίου με δασκάλους όπως ο Stefan Niculescu και ο Tiberiu Olah (πολύ σημαντική μορφή και αυτός στην ρουμανική avant-garde, ίσως αναφερθώ στο έργο του σε μελλοντική ανάρτηση).

Όταν αποφοίτησε από την Μουσική Ακαδημία το 1969, ο Rădulescu μετανάστευσε στο Παρίσι, όπου έλαβε την γαλλική υπηκοότητα και πέρασε τον περισσότερο χρόνο της κατοπινής ζωής του.

Η όλη προσπάθειά του από τότε και μετά συνίστατο στο να επεξεργαστεί την "φασματική" τεχνική του ήχου (οι Γάλλοι κυρίως ήταν αυτοί που ασχολήθηκαν με την λεγομένη "spectral musique", και εδώ αναπόφευκτα έρχεται στο μυαλό μου ο σπουδαίος Gérard Grisey με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί κατά το παρελθόν στο Century Camera II), με ένα εντελώς προσωπικό και άκρως εφευρετικό τρόπο, σύμφωνα με τον οποίο, τόσο η πολυφωνία όσο και η ετεροφωνία απαλείφονταν προς χάριν ενός "μουσικού υφαντού" του οποίου η ροή δομείται ως "αρμονικό φάσμα" (harmonic spectrum , ή αλλιώς, πρόκειται για ένα φάσμα του οποίου οι ηχητικές συχνότητες είναι πολλαπλάσια μόνο φυσικών ή ακέραιων αριθμών ).

Το όλο αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και στην σύνθεση "Mirabilia Mundi", που ακούγεται από το player δεξιά.

ANONYMOUS: We Have Reached a Critical Mass

We Have Reached a Critical Mass: Powerful Video Message from Anonymous (click to watch the video)

from Daily Kos site


Citizens of the United States:

This is a message from Anonymous.

This is a message to the 99%.

This is a message to what is becoming the American Autumn.

This is a message to the whispers of the revolution beginning to stir in every major American city and in the heart of every afflicted member of the youth.

It is becoming obvious that due to certain technical difficulties the revolution will not be televised. It will not be broadcasted.

This is quite all right, media, you serpents of the elite for we will go under you. We will go around you. We will go over you and we will go beyond you. You no longer control the floodgates.

The era of the internet has arrived and it will consume you.

This movement will be downloaded. It will be streamed. It will be circulated and it will spread like a wildfire, without direction, unpredictable, vast and devastating.

Look around you, America. The leaves are beginning to sour. Cracks are appearing in them. They are falling from the branches, dead and rotting.

So are our politicians.

So are our banks.

So is our media and so is our society.

This country has never seen a movement from our generation. They have never seen a movement from the children of the internet.

They haven't the slightest clue what we are capable of, we masters of information, we conductors of thought.

The tipping point has arrived.

We have reached critical mass.

This is the point of no return.

Carry this movement through the winter.

Carry this movement through the bitter cold and into spring.

Shake off your morning dew, youth, for you are many, they are few.

Washington:

We have no bombs.

We have no weapons.

We have no threats.

But behold the power of the quill and ink.

Members of the military:

You took an oath to defend this country from enemies both foreign and domestic.

Walk with us. Among us as one of us.

Unions:

You have a score to settle.

Walk with us. Among us as one of us.

Artists:

Move the movement. Stoke the flames.

We are all the 99%.

We are all Anonymous.

We are all legion.

We will never forget.

We will not forgive.

Expect us.

JAY LEYDA: A Bronx Morning (1931)

Η μεγάλη αγάπη και προτίμησή μου στον κινηματογράφο, πέρα από τα σύνολα έργα ορισμένων σκηνοθετών που εκτιμώ ιδιαίτερα (Bergman, Antonioni, Tarkovsky, Herzog κ.ά.) στρέφεται κυρίως σε ταινίες πριν από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, συνήθως μικρού μήκους που εξαντλούνται σε ένα εικονικό ή ποιητικό σχόλιο.

Για μένα, εκείνη η εποχή, η εποχή της νεότητας του κινηματογράφου ενείχε και ανέδειξε πολλές δυνατότητες στην καλλιτεχνική εκφραστική του μέσου, τόσο λόγω της μη ισχυρής ακόμα δέσμευσης αυτού του τελευταίου από την βιομηχανία και την εμπορική σκοπιμότητα, και ακόμα, εξ αιτίας και του Zeitgeist· κατά την περίοδο εκείνη, νέες ιδέες παρουσιάστηκαν στην ανθρωπότητα, καινούργια καλλιτεχνικά κινήματα προχωρούσαν σε μια ρήξη με το παρελθόν, και η πολιτική μπορούσε να αλληλεπιδράσει με την τέχνη χωρίς και οι δυο να εκπίπτουν σε κάτι λιγότερο από τους εαυτούς τους.

Ο Αμερικανός ιστορικός και κινηματογραφιστής Jay Leyda (1910 - 1988), υπήρξε μια σημαντική μορφή στον κινηματογράφο του 20ού αιώνα, τόσο λόγω της ενασχόλησής του με το αμερικανικό, σοβιετικό και κινεζικό σινεμά, όσο και λόγω των προσωπικών αβάν-γκαρντ φιλμς του.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ακόμα, πως η γυναίκα του Leyda ήταν μια εξ ίσου σημαντική καλλιτεχνική φιγούρα , η Κινέζα χορεύτρια, χορογράφος και ηθοποιός Si-Lan Chen. Οι δυο τους γνωριστήκαν το 1933 στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου της Μόσχας, και παντρεύτηκαν το 1934 (η ενασχόληση του Leyda με τον σοβιετικό κινηματογράφο υπήρξε, πέρα από σπουδαστική και ιστορική, αρκετά ενεργός, μιας και μετείχε στην δημουργία του χαμένου φιλμ του Eisenstein "Bezhin Meadow").

Το "A Bronx Morning" κατά τη γνώμη μου είναι ένα πραγματικό αριστούργημα, και αξίζει να το παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί.