Πιθανώς ο άνθρωπος κλειδί για την κατανόηση όχι μόνο του μεσοπολέμου αλλά και της μεταπολεμικής περιόδου που δεν πρόλαβε ο ίδιος να ζήσει (δολοφονήθηκε ως γνωστόν τον Αύγουστο του 1940 στο Κογιοακάν του Μεξικό από έναν σταλινικό πράκτορα).
Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τύχη της Ευρώπης αν είχε κατορθώσει η φράξια της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης (η επίσημη παγκόσμια τροτσκιστική οργάνωση πριν ιδρυθεί η Τετάρτη Διεθνής το 1938) να κυριαρχήσει στην Σοβιετική Ένωση και να ανατρέψει τελικά τον Στάλιν και το φρικαλέο , αντισοβιετικό στην ουσία του καθεστώς του.
Μπορεί και να μην είχε επέλθει ο Β΄ Παγκόσμιος Πολέμος και να είχε επισυμβεί επανάσταση στη Γερμανία απομονώνοντας εγκαίρως το ναζιστικό κόμμα. Άλλωστε ο τροτσκισμός χαρακτηριζόταν από μια αρχή, καθαρά λενινιστική στην ουσία της: την διαρκή επανάσταση.
Σε αντίθεση με το Στάλιν και την γραφειοκρατική κάστα που κάθησε στο σβέρκο του σοβιετικού λαού για δεκαετίες, ο Τρότσκι έβλεπε την εξάπλωση της επανάστασης σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο ως όρο εκ των ουκ άνευ για να μπορέσει να σταθεί ακόμα και μια τοπική-εθνική επανάσταση στα πόδια της.
Η ιστορία φαίνεται να τον δικαιώνει πλήρως από πολλές απόψεις, η δε κληρονομιά του Στάλιν είναι ακόμα ένα βαρύ, άσχημο φορτίο που πρέπει να αποτινάξει από πάνω της κάθε Αριστερά αν θέλει να κατανοεί ουσιωδώς τα γεγονότα με κριτική σκέψη και σε βάθος χρόνου και όχι με ηλίθια συνθηματολογικά τσιτάτα και "ταμπελολογίες".
Μα και οι ίδιες οι "ετικέττες" και οι "ταμπέλες", αναγκαίες βέβαια μέχρι ενός σημείου όταν υπογραμμίζουν υπαρκτές πολιτικές διαφοροποιήσεις και διαστάσεις αντιλήψεων και όχι αφοριστικές περιχαρακώσεις, ποτέ δεν μπόρεσαν να χαρακτηρίσουν και να περιγράψουν τους ανθρώπους ολοσχερώς. Τα ζώα ίσως.
Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τύχη της Ευρώπης αν είχε κατορθώσει η φράξια της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης (η επίσημη παγκόσμια τροτσκιστική οργάνωση πριν ιδρυθεί η Τετάρτη Διεθνής το 1938) να κυριαρχήσει στην Σοβιετική Ένωση και να ανατρέψει τελικά τον Στάλιν και το φρικαλέο , αντισοβιετικό στην ουσία του καθεστώς του.
Μπορεί και να μην είχε επέλθει ο Β΄ Παγκόσμιος Πολέμος και να είχε επισυμβεί επανάσταση στη Γερμανία απομονώνοντας εγκαίρως το ναζιστικό κόμμα. Άλλωστε ο τροτσκισμός χαρακτηριζόταν από μια αρχή, καθαρά λενινιστική στην ουσία της: την διαρκή επανάσταση.
Σε αντίθεση με το Στάλιν και την γραφειοκρατική κάστα που κάθησε στο σβέρκο του σοβιετικού λαού για δεκαετίες, ο Τρότσκι έβλεπε την εξάπλωση της επανάστασης σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο ως όρο εκ των ουκ άνευ για να μπορέσει να σταθεί ακόμα και μια τοπική-εθνική επανάσταση στα πόδια της.
Η ιστορία φαίνεται να τον δικαιώνει πλήρως από πολλές απόψεις, η δε κληρονομιά του Στάλιν είναι ακόμα ένα βαρύ, άσχημο φορτίο που πρέπει να αποτινάξει από πάνω της κάθε Αριστερά αν θέλει να κατανοεί ουσιωδώς τα γεγονότα με κριτική σκέψη και σε βάθος χρόνου και όχι με ηλίθια συνθηματολογικά τσιτάτα και "ταμπελολογίες".
Μα και οι ίδιες οι "ετικέττες" και οι "ταμπέλες", αναγκαίες βέβαια μέχρι ενός σημείου όταν υπογραμμίζουν υπαρκτές πολιτικές διαφοροποιήσεις και διαστάσεις αντιλήψεων και όχι αφοριστικές περιχαρακώσεις, ποτέ δεν μπόρεσαν να χαρακτηρίσουν και να περιγράψουν τους ανθρώπους ολοσχερώς. Τα ζώα ίσως.
(συνεχίζεται)
