Η πλήρης απολίθωση ενός γραφειοκρατικού μηχανισμού δεν επισυμβαίνει πάντοτε χωρίς και μια αποθέωση του κωμικού ακόμα και εν μέσω τραγικών γεγονότων.Το ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα χωρίς λόγο ύπαρξης εδώ και πολλά χρόνια, αυτό δύσκολα μπορεί να το αμφισβητήσει κάποιος, στο βαθμό που η κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης κατά τα τέλη της δεκαετίας του '80 στέρησε πλέον από το "κόμμα του λαού" οποιοδήποτε είδος μαυσωλειακής συναδελφικότητας και αλληλεγγύης στα ξένα...
Μετά από ένα τέτοιο συντελειακό συμβάν το ελάχιστο που θα είχε να κάνει θα ήταν μια αυτοκριτική και επανεξέταση των πραγμάτων του 20ού αιώνα υπό το φως των τότε νέων εξελίξεων. Αλλά φευ, οι διεργασίες της πραγματικής σκέψης φαντάζουν να είναι εκ του περισσού για τον Περισσό, όσο περιττό του είναι εξ άλλου και αυτό το απλό ερωτηματάκι: "τι είναι τελικά κομμουνισμός" και "κάτω πόσο τα σοσιαλφασιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί να είχαν οποιαδήποτε σχέση με αυτόν".
Εκείνο ωστόσο που δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος -αν μη τι άλλο σε αυτό το βαθμό- δεν είναι τόσο η πλήρης μετατροπή του ΚΚΕ σε μηχανισμό συνδιαχείρισης και εξωραϊσμού της κλασσικής λεγομένης "αστικής δημοκρατίας" αλλά ο τρόπος που μετέρχεται για να επιτελέσει αυτό το νέο "χρέος" .
Τρόπος που δεν έχει χάσει τίποτε σε ...πείσμα των καιρών από τον αλήστου μνήμης σοσιαλιστικό ρεαλισμό στην έκφραση και τις συκοφαντικές διαστρεβλώσεις των "Δικών της Μόσχας"στην ουσία , άλλων εποχών.
Η "δεκεμβριανή" εξέγερση του περασμένου μήνα στην Ελλάδα στηλιτεύθηκε από τους γραφειοκράτες του Περισσού ως "έργο προβοκατόρων και κουκουλοφόρων" ενώ δεν έλειψαν ακόμα και οι "λογοτεχνικοί" εξωραϊσμοί των ...σωμάτων ασφαλείας στο όνομα της "λαϊκής βάσης" τους μεν, αποσιωπώντας όμως τον ρόλο και την πραγματικότητά τους σε ένα κράτος υπό πλήρη κατάρρευση και διαφθορά και μάλιστα στον απόηχο μιας τέτοιας αποτρόπαιης δολοφονίας.
Αν είναι δυνατόν, δηλαδή.
Όμως είναι λογικό από μια άποψη. Το ΚΚΕ, όπως διαπιστώνεται πλέον ανεμπόδιστα, είναι το κόμμα του 'Ελληνα μικροαστού και αυτού τα συμφέροντα και την ησυχία υπερασπίζεται. Η πολυθρύλητη "εργατική βάση" του ανήκει στη σφαίρα της πολιτικής φαντασίας, ενώ οι πιο χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι μάλλον είναι εκλογικά "παγιδευμένοι" στα δυο μεγάλα κόμματα, και σε μια συνεπακόλουθη χίμαιρα από την οποία μόνο κρίσεις όπως αυτή του περασμένου Δεκέμβρη μπορούν να τους τραβήξουν μακριά.
Το ΚΚΕ είναι πλέον ένας μικροαστικός μηχανισμός (αυτο)συντήρησης ενός μικρού εκλογικού ποσοστού, διαιωνίζοντας αυτή την εκλογική "διάσωση" ως μια μάλλον άσκοπη τελετουργία της οποίας η μόνη σκοπιμότητα μπορεί να βρεθεί στο ένα λειψό χέρι βοηθείας που θα δώσει στο κράτος σε καιρούς κρίσης...
Σαν ένας δορυφόρος που ξεκόλλησε από τη τροχιά του μετά από σοβαρή βλάβη πορεύεται μέσα σε θεία αταραξία στο μεσοαστρικό διάστημα χωρίς καμμιά προοπτική άφιξης σε λειτουργικό περιβάλλον.
Το αεικίνητο του θανάτου κατάφερε τελικά να το πετύχει όχι κάποιος συγγραφέας εν γραπτώ αλλά ένα ελληνικό μετασταλινικό κόμμα εν πλήρη πραγματικότητι.
